Tijdens De Onafhankelijkheidsdagen gaf ik een lezing over ‘autonomie’. Eerlijk gezegd kwam dat omdat we, naast Frank, geen andere spreker konden vinden.

De één was fysiek niet in staat om te komen (en dat kan natuurlijk gebeuren) en de ander wilde de exclusiviteit dat hij de enige zou zijn die over dit bijzondere onderwerp een lezing zou geven. En die exclusiviteit ging ons iets te ver. De Onafhankelijkheidsdagen kenmerken zich juist door de verschillende invalshoeken met betrekking tot dezelfde onderwerpen zonder dat dit een probleem hoeft te zijn. Eerder een aanwinst.

En zo gebeurde het dat Frank Ruesink op vrijdag en ik zelf op zaterdag over autonomie spraken. De reacties waren nogal overweldigend. ‘Wat een duidelijk verhaal’, ‘Zo leerzaam’ en ‘Zo denk ik er precies over’ waren veel gehoorde reacties.

Want de vraag is natuurlijk: ‘Wat is autonomie’? Of misschien is het beter om te vragen ‘Wat is autonomie niet’?

Veel mensen willen in deze tijd ‘autonoom’ worden. Dat is naar mijn mening onmogelijk. Je bent al autonoom. Zo word je geboren. Je bent een vrij en autonoom mens. Het is voor mij hetzelfde als vertellen dat ik een mens kan worden. Dat kan ook niet want dat ben ik al.

Wat volgens mij wel kan gebeuren is dat jij zelf meer bewust wordt over wat het voor jou betekent om een vrij en autonoom mens te zijn. Dat is iets anders.

En nu begrijp ik wel waarom sommigen beweren dat wij geen autonome mensen (meer) zijn. Vanaf de aangifte van onze geboorte is, zo luidt het narratief vanuit de autonome beweging, er een juridische fictie voor ons opgezet. Deze zou herkenbaar zijn aan jouw naam in hoofdletters. En ja, opvallend genoeg wordt jouw naam door de belastingdienst vaak in hoofdletters geschreven. Maar… niet altijd. Ik ontvang ook brieven van de belastingdienst met mijn naam in kleine letters. En dit geldt ook voor brieven van de gemeente.

Zo ook in ons paspoort. Volgens sommigen staat je naam daar in hoofdletters. En ook dat klopt niet helemaal. Oké, onderaan de pagina van jouw paspoort (waar jouw pasfoto op staat), wordt jouw naam wel in hoofdletters vermeldt maar naast je pasfoto staat je naam gewoon in kleine letters geschreven (beginnend met een hoofdletter).

Het verhaal is dat wij, door die juridische fictie, gedurende ons leven, buiten onze wil in allerlei contracten zijn gedwongen.

Nu komt in Nederland een overeenkomst tot stand door een aanbod en een aanvaarding van dat aanbod. Een overeenkomst waar jij zelf dus niet mee hebt ingestemd zou dus ongeldig moeten zijn. Maar omdat velen van ons dit niet beseffen, verkeren velen in de veronderstelling dat wij van alles en nog wat ‘moeten’ zonder te beseffen dat er feitelijk geen wettelijke grondslag onder deze ‘verplichting’ ligt.

Één van de manieren om erachter te komen is simpelweg de desbetreffende instantie te vragen om bewijs van de overeenkomst die zij claimen met jou te hebben. De vraag is dan niet meer of jij wel of geen overeenkomst/contract hebt, de vraag is dan of de ander überhaupt kan aantonen dat er een contract is en of jij deze overeenkomst bent aangegaan.

Waar het op dit moment voor veel mensen misgaat is dat ze, vanuit allerlei verschillende argumenten die worden aangedragen vanuit de autonomiebeweging,  de strijd aangaan tegen de overheid.

En het punt is niet dat deze mensen ongelijk hebben. Sterker nog, als je al hun argumenten hoort, dan hebben ze hele redelijke punten. Het punt is dat de ambtenaren die het systeem dienen vaak niet op de hoogte zijn van hetgeen in alle redelijkheid door deze ‘verdachte’ wordt aangebracht en vervolgens slaafs hun werkgever opvolgen. Hierbij wordt regelmatig, door deze ambtenaren, in alle onwetendheid de wet overtreden.

Een mooi voorbeeld zag ik afgelopen week voorbijkomen in een facebook live van Frank en Loes Ruesink. Zij maken zich al enkele tijden sterk om hun kinderen het onderwijs te bieden dat volgens hun het beste is voor hun kinderen. De leerplichtambtenaar die met hun zaak bezig is heeft daar problemen mee. Die heeft tijdens meerdere gesprekken aangegeven dat hij geen andere keuze heeft dan deze zaak uiteindelijk voor de rechter te laten komen. Dat de beste man geen keuze heeft is natuurlijk een door zijn werkgever bedachte leugen waarin hij vervolgens in is gaan geloven. De ambtenaar heeft, net als eenieder van ons, ook vanuit zijn rol binnen het systeem, altijd een keuze.

In het laatste gesprek confronteren Frank en Loes deze leerplichtambtenaar met zijn gedrag en wijzen hem haarfijn op alle wetten die door hem worden overtreden. Dit is voor mij autonomie; Volledig in je eigen kracht stappen en, ongeacht de dienaar van het systeem, het systeem een halt toeroepen.

Een belangrijk en onmisbaar gegeven hierbij is authenticiteit. Je merkt aan ieder woord waarmee Frank en Loes de brief voorlezen zelf hebben geschreven. Het zijn hun eigen bezielde woorden die doorklinken in iedere zin. En ja, natuurlijk zullen zij tips hebben gehad over alle wetsartikelen zie zij noemen maar zij hebben het pad naar deze brief zelf bewandeld.

Het heeft dus geen enkele zin om de brief van Frank en Loes 1:1 over te nemen en deze voor jouw eigen situatie te gebruiken. Bezieling is niet te koop, noch te leen. Het bewandelen van het pad is mogelijk nog belangrijker dan het einddoel dat je ermee nastreeft.

Autonomie is dan ook voor iedereen anders. Dat is ons menszijn ook.

Woensdag 12 oktober as. Geef ik het seminar ‘Autonoom worden of autonoom zijn’. Daarin ga ik dieper in op de verschillende stromingen die gaande zijn binnen de beweging van de autonomie en geef ik mijn persoonlijke kijk op dit onderwerp. Je kan je HIER aanmelden.