Tijdens de Corona-periode heb ik, Mordechaï, verschillende keren tegen mensen gezegd: “Dit keer zit ik niet in die trein.” Dat was voor mij een symbolische verwijzing naar mijn bereidheid om uit Nederland te vertrekken wanneer het hier echt onleefbaar wordt.

Maar wanneer besluit je te vertrekken?

Wanneer komt voor jou het punt om te zeggen: tot hier en niet verder?

Voor mij persoonlijk is dat punt in ieder geval (nog) niet gekomen.

En mocht dat moment voor jou wel zijn gekomen, dan begrijp ik dat maar al te goed. Dat lees je later in deze blog. 

In onze serie Solutions op Reis hebben wij inmiddels meerdere mensen gesproken die huis en haard achter zich hebben gelaten en voorgoed Nederland hebben verlaten.

Zo vertrok Ivonne met haar gezin ruim twee jaar geleden richting Brazilië, Edwin en Denise kozen voor Hongarije, Nadia Duinker kocht samen met familieleden een verlaten dorp in Portugal en Jeroen Pols kondigde niet lang geleden aan te gaan emigreren naar Paraguay.

In deze blog deel ik mijn persoonlijke proces met je, onafhankelijk van anderen. Misschien herken je er iets in. Misschien ook niet. Wellicht wil je iets delen of vragen. Dat kan onderaan deze blog.

1. Waarom vertrekken?

Waarschijnlijk net als jij, stond ook ik op veldjes en pleinen om op te staan voor onze grondrechten. Met duizenden mensen liepen wij door de straten om onze stem te laten horen. We hielden petities, organiseerden aangiftes, zaten voor de deur van Waku Waku en stapten o.a. naar de rechter omdat David Icke onterecht beschuldigd wordt van antisemitisme en wordt geweigerd in de 26 Schengenlanden.

Maar, wat bleek? Zodra je een rechtszaak wint of dreigt te winnen, worden de spelregels aangepast.

En ondanks alle inspanningen dendert de trein voort.

Één van de voornaamste vragen is volgens mij: Wat gaat er gebeuren als het huidige financiële systeem tot stilstand komt?

Dan zouden er weleens opstanden kunnen ontstaan. En niets is bedreigender voor een zittende macht dan opstanden.

Bij een opstand zijn er twee opties:
1. De zittende macht blijft zitten
2. De zittende macht wordt vervangen

Meer smaken zijn er niet.

Met de huidige vergaande controlesystemen die wereldwijd worden ingevoerd, wordt het tweede scenario voorkomen. Het grote voorbeeld hierin is China.

China kreeg het voor elkaar om een bevolking van ruim één miljard onder controle te krijgen met het Social Credit System.

Tijdens Corona zagen we bijvoorbeeld hoe een paar miljoen mensen in Shanghai werd opgesloten en geen kant op kon. Een ultiem voorbeeld van de mate waarin de Chinese overheid erin is geslaagd haar bevolking onder controle te krijgen zonder een bedreigende opstand.

Misschien is dit dan ook de reden waarom veel wereldleiders zo onder de indruk zijn van China.

Nederland laat op alle fronten zien de vooruitgeschoven pion van Europa te zijn als het gaat om het uitproberen van veel nieuwe ontwikkelingen.

Waarom juist Nederland?

Zou dit misschien te maken kunnen hebben met de gelatenheid van de gemiddelde Nederlander?

Combineer het bovenstaande met de uitrol van de CBDC en we doen niet onder voor een gemiddelde dictatuur in wording.

Met dit alles in het vooruitzicht zien sommigen geen andere oplossing dan te vertrekken. Niet alleen in de veronderstelling dat het elders mogelijk beter is, maar vooral om tijd te winnen.

2. Waarom blijven?

Allereerst geloof ik dat we op een bepaald moment, voorafgaand aan dit leven, een keuze hebben gemaakt om mee te maken wat we meemaken. Daar hoort volgens mij ook de plek bij waar we geboren worden.

Ten tweede geloof ik ook dat de wereld dusdanig met elkaar verbonden is, dat het maar de vraag is of die tijdswinst (zie punt 1) wel zo reëel is. Ik bedoel, als dit zo doorgaat, zullen wij binnen afzienbare tijd het ontstaan zien van de Nieuwe Wereldorde. Wereldwijd dus, geen land uitgezonderd.

Ten derde is het maar de vraag of, als het flink uit de hand loopt, je in een land wilt zitten waar je een andere taal moet spreken, minder bekend bent met de cultuur en waar jij de buitenstaander bent.

En als vierde punt vraag ik mij af wat de consequenties zijn als iedereen, die het niet eens is met hetgeen er gaande is, vertrekt? Werken we dan indirect niet mee met datgene wat we eigenlijk willen voorkomen?

Vier punten die er voor mij, tot op dit moment toe leiden, dat ik er niet voor kies om te vertrekken.

Plan B

Waar ik wel voor opensta, is het creëren van plan B voor het geval het echt uit de hand gaat lopen.

Met het creëren van zo’n plan neem je wel een groot risico: heb je überhaupt wel de tijd om te vertrekken als het moment eenmaal is aangebroken?

Zo weet ik zeker dat er veel mensen waren die tussen ’33 en ’39 wilden vertrekken, maar net te laat waren.

Maar goed, zolang we in een situatie zitten waarin we nog kunnen reizen, kan het handig zijn (als je de middelen hebt) om jezelf voor te bereiden met een plan B.

En net als met het inkopen van voedselvoorraden doe je dit niet uit angst, maar uit voorzorg.

Inmiddels hebben wij, Anna en ik, al aardig wat verkenningen gedaan. Zo reisden we door Spanje, Portugal, Argentinië, Brazilië en Hongarije.

Woensdag 1 november vlieg ik naar Brazilië om op 5 november door te reizen naar Paraguay. Daar zal ik zoveel mogelijk onderzoek doen Heb je interesse om online met mij mee te reizen? Klik dan HIER voor meer informatie om te zien in welke mate dit land geschikt is voor plan B.

Heb je interesse om online met mij mee te reizen? Klik dan HIER voor meer informatie. 

VRAGEN

Ik ben heel benieuwd naar jouw reactie op de volgende vragen:
1. Zou jij, indien je de mogelijkheid had, uit Nederland willen vertrekken?
2. Waar moet een ander land voor jou aan voldoen?

Laat het hieronder weten bij de opmerkingen.

Groet,

Mordechaï

 

Stel je dit bericht op prijs? Deel dit dan met zoveel mogelijk gelijkgestemden.