Na zes dagen ben ik weer aangekomen in de hoofdstad Asunción. Het is mijn laatste avond van deze reis in Paraguay.

Terwijl ik dit schrijf is er flinke herrie op de achtergrond. Een religieuze groep wordt door een fanatieke dame door een sessie begeleid.

Bijzonder hoe dit plaatsvindt in het zaaltje aansluitend aan het restaurant want we horen hier alles. Nou ja ‘we’, er zitten nog twee andere mensen in het restaurant van dit hotel en dat verbaast me niets. Wat een herrie.

Als ik de ober vraag wat ze aan het doen zijn, zegt hij: “Es una culta, señor” hetgeen zoveel betekent als: ‘Dat is een cult’.

Als de sessie stopt blijkt het pauze. Er worden luxe hapjes naar binnengebracht en er is drank voor iedereen. Ze hebben het naar hun zin.

Ik heb geen idee of het een cult is en als dat al zo is, prima toch? Allemaal keuzes in dit leven zeg maar.

Na de korte pauze vervolgt de groep met hetzelfde geschreeuw. Meerdere keren wordt ‘Dios’ aangehaald.

Aangezet door het krachtige achtergrondgeluid filosofeer ik er een beetje op los en vraag mij af waarom wij als mensen voortdurend lijken te denken dat we iets of iemand anders nodig hebben om de Goddelijke verbinding tot stand te brengen dan onszelf.

In het moment van uitbesteding communiceer je, als je het mij vraagt, meteen aan je onderbewustzijn dat jij het niet zelf kan.

Ik blijf het zeggen: “Er staat geen leger klaar om je te redden! Jij bent je eigen redder”.

En dat geldt ook voor leiderschap. Jij bent de leider over je eigen leven. Niemand anders.

En natuurlijk is het prima als iemand de leiding of het initiatief neemt. Dan kan je daaraan meedoen , als je dat wilt. Dat meedoen kan je ‘volgen’ noemen. Maar volgen is niet iets passief. Volgen is actief meedoen met de ander. Er valt namelijk geen leiding te geven aan iemand die weigert te volgen.

In het geval iemand de leiding neemt dan is het belangrijk dat het iemand is die oprecht is, een visie heeft, wijs is en vrij van ego is.

En voorbeeld doet volgen. Zo is er in dit land nogal veel corruptie.

Zo werd ik vandaag aangehouden. Ik had op klaarlichte dag mijn lichten niet aan. Tja, dat went maar niet, zeg maar. Ik bood meteen mijn excuses aan en vroeg hem of ik door mocht rijden. Dat ging niet. Ik moest even contant een boete betalen. Omgerekend € 63,-.

Nu weet ik dat je in Paraguay officieel vijf dagen de tijd hebt om een boete die je hebt gekregen op het politiebureau te betalen.

“Je begrijpt het niet”, zei de agent vriendelijk, “als je nu betaalt, dan krijg je korting.”

Hoor ik het goed? Zegt hij nou echt dat ik korting krijg als ik nu betaal?

Ik besluit hem niet aan te kijken, kijk recht naar voren en zeg hem dat ik bereid ben hem € 20,- te geven en dat we daarna beiden verder kunnen met onze dag.

Onder het motto ‘de aanhouder wint’ vraagt de agent: “De helft dan?” In plaats van € 63,- is het bedrag zojuist gezakt naar zo’n € 30,-. Ik weet niet of dit die korting is waar hij het zojuist over had, maar het komt in de buurt van hetgeen hier ‘redelijk’ schijnt te zijn.

Echter, ik hou mijn poot stijf en ik herhaal mijn aanbod van € 20,-.

“Nou oké dan”, vervolgt hij. Ik geef hem die € 20,- in de lokale geldeenheid en hij stelt voor de formaliteit nog wat vriendelijke vragen. Zo wil hij weten wat ik van de wegen vind, hoe ik Spaans heb geleerd en of ik van plan ben om terug te komen. Daarna mag ik doorrijden.

Nu gaat het in dit voorbeeld om een bekeuring door een agent. Maar dit gaat vanaf de agent tot aan de commissaris. Van de burgemeester tot aan de ministers en de president. En iedereen lijkt er oké mee te zijn.

Ik merk dat ik voor mezelf in een spagaat terecht kom.

Enerzijds lijkt het heel handig om onder een bekeuring uit te komen voor een derde van de prijs. Anderzijds voel ik dat ik meewerk aan het in stand houden van de corruptie.

De verandering van deze wereld begint toch echt bij onszelf.

Hoe anders zou het land, of wat dat betreft de wereld, eruitzien als het werd geleid door ware wijze mensen met hun hart op de goede plaats? Mensen die echt betrokken zijn bij hun medemens, waarheid spreken en waarheid leven?

Het klinkt misschien gek maar ik geloof dat ik een volgende keer die boete toch maar gewoon op het bureau ga betalen.

Je kan de serie Solutions op Reis – Paraguay Live HIER bekijken.

Lieve groet,

Mordechai

Stel je deze blog op prijs, deel deze dan met gelijkgestemden.